Op 8 maart, Internationale Vrouwendag, organiseerden we een bijeenkomst rond het thema ‘Vrouw van de toekomst; gesprek vanuit joods, christelijk en islamitisch perspectief’. Rabbijn van de liberaal joodse gemeente Marianne van Praag, gevangenispredikante Jeannette van de Perk en moslima Aisha Sharif vertelden vanuit hun persoonlijke ervaring over de positie van vrouwen in hun eigen religieuze traditie. Er waren meer dan vijfenveertig vrouwen, die intensief luisterden, aanwezig en na elke inleiding was er gelegenheid om vragen te stellen. Na afloop was er een iftarmaaltijd. Mooi was het dat sommige bezoeksters van ons buurt-en-kerkhuis hun dochters hadden meegenomen naar deze bijeenkomst.
We kwamen tot de conclusie dat elk geloof vrouwen motiveert om verantwoordelijkheid te nemen, om je te ontplooien en om er te zijn voor anderen. Belemmeringen voor vrouwen worden vaak opgeworpen door de cultuur, waarin regels worden opgelegd die vrouwen beperken of uitsluiten van leidinggevende posities, onderwijs, werk, of vrije deelname aan de samenleving.
Persoonlijk was ik vooral geraakt door het gesprekje dat ik met Marianne van Praag had, voorafgaande aan deze bijeenkomst in de Shalomkerk. Het was een fijn weerzien want we kennen elkaar al bijna twintig jaar van eerdere bijeenkomsten, die ik organiseerde rond interreligieuze vrouwendagen in Den Haag. Toen ik vroeg hoe het met haar ging in deze tijd met de afschuwelijke gebeurtenissen in Israël en Gaza, zei ze: ‘Weet je, het is erg stil geworden om mij heen. De mensen met wie ik veel contact had via bijeenkomsten en vergaderingen, die laten nu maar weinig van zich horen. Dat vind ik soms wel moeilijk. Daarom ben ik ook op je verzoek ingegaan om op sabbat naar deze bijeenkomst te komen. Ik vind het belangrijk om elkaar op te zoeken. Ik wil graag vertellen over het jodendom, dat mijn hart heeft, en ik wil uitleggen dat mijn geloof niets te maken heeft met de politieke staat Israël zoals die zich nu zo weerzinwekkend manifesteert.’
Het persoonlijke verhaal van deze rabbijn werd ademloos beluisterd en er werden goede, geïnteresseerde, open vragen gesteld. Wat ben ik dan trots op onze Shalomgemeenschap!
Namens het team van Buurt-en-kerkhuis Shalom,
ds. Heleen Joziasse